eiwitrijk organische sojameel voor pluimvee Feeding

oybean (Glycine max, L) is niet alleen een bron van hoge kwaliteit eetbare olie voor de mens, maar ook een hoge kwaliteit plantaardige eiwitten in diervoeding voeden wereldwijd. De universele aanvaardbaarheid in diervoeding is geweest als gevolg van gunstige kenmerken zoals relatief hoog eiwitgehalte inhoud en geschikt aminozuur profiel behalve methionine, minimale variatie in gehalte aan nutriënten, het hele jaar door klaar beschikbaarheid, en relatieve vrijheid van hardnekkige anti voedingswaarde factoren als goed verwerkt. Ook, aandacht gericht geweest op soja gebruik als een alternatieve eiwitbron in dierlijke voeding als gevolg van de veranderende beschikbaarheid of toegestane gebruik van dierlijke eiwitten in combinatie met relatief lage kosten.

Ondanks de centrale rol van soja in dierlijke productie, het niet geschikt voor vervoedering rauwe want er een aantal anti-voedend factoren zijn (ANFs) aanwezig zijn die een negatieve invloed op de voedingskwaliteit van het eiwit oefenen. De belangrijkste ANFs zijn proteaseremmers toegediend krijgen. (trypsine-remmers) en lectines (Liener, 1994), die gelukkig kan worden vernietigd door warmtebehandeling. De trypsine-remmers veroorzaken alvleesklier hypertrofie/hyperplasie met de daaruit voortvloeiende remming van de groei, terwijl lectines groei remmen door te interfereren met de absorptie van voedingsstoffen (Liener, 1994). De afschaffing van deze ANFs en die van minder belang kunnen worden bereikt door verschillende verwerkingsmethoden. Deze methoden hebben verschillende impact op de nutritionele kwaliteit van de producten zoals full-vet sojabonen, Sojameel en soja eiwitconcentraten. Van deze, sojameel is het belangrijkste ingrediënt in zowel pluimvee en vee diëten.

Sojameel hoofdzakelijk gebruikt voor de productie van plantaardige olie en oliezadenmeel voor diervoeding. De stijging van het gebruik van sojameel voor het voederen van dieren als vervanging eiwitbron voor dierlijke eiwitten feeds de belangrijkste drijvende kracht in de productie van soja is.

Full-vet sojabonen

Dit zijn hele sojabonen waarin de olie wordt niet gewonnen. Deze producten worden geproduceerd door een verscheidenheid van processen zoals extruderen (droge of natte), koken/autoclaaf, roosteren / roosteren, micronizing en jet-sploding naar de inactivering van het ANFs. Al deze processen hebben een verschillende impact op de voedingswaarde van de producten afhankelijk van warmte schade of de mate van inactivatie van ANFs. Normaal gesproken, sojabonen zijn verwerkt tot ontvette maaltijden voor feed formulering, met name voor pluimvee en varkens. Echter, het bedrag van de full-vet sojabonen gebruikt is toegenomen in de vee-industrie als gevolg van de ontwikkeling van nieuwe rassen met een beperkt aantal of niveaus van ANFs (Gu e ~ t al., 2010). Ook, goed verwerkte full-vet sojabonen zijn een waardevolle feed ingrediënt voor het voederen van dieren vanwege hun hoge energie-inhoud.

Sojabonen opbrengst 18.6% olie en 78.7% van sojameel met de rest zijn afval (FEFAC, 2007). De olie kan worden geëxtraheerd, hetzij mechanisch of door oplosmiddelen middelen. Er zijn twee hoofdtypen van sojameel. De dehulled sojameel en sojameel, naargelang de testa (zaad jas) is verwijderd of niet. Beide producten verschillen in hun voedingsstoffen samenstelling, maar zijn vrij hoog in eiwit genoegen nemen met een goede aminozuur evenwicht behalve methionine, laag in vezels, hoog in de energie, en hebben weinig of geen anti voedingswaarde factoren wanneer correct verwerkt.

Het aminozuur profiel van sojameel is dicht bij die van vismeel, behalve methionine (INRA, 2004). Deze tekortkoming kan eenvoudig worden gecorrigeerd in één maag diëten met behulp van synthetische bron van methionine. Ook, sojameel is superieur aan andere plantaardige eiwitbronnen ruw eiwit inhoudelijk en evenaart of overschrijdt ze in totale zowel verteerbare aminozuur inhoud

Soja maaltijd eiwitten verteerbaarheid in pluimvee is ongeveer 85% (Woodworth et al.., 2001), variërend tussen 82% en 94% voor individuele aminozuur verteerbaarheid. Onder de plantaardige eiwitbronnen, sojameel wordt gebruikt om te voldoen aan de eis van het dier voor het beperken van de aminozuren in op basis van granen (BV. maïs) diëten (Tabel 3b), want het is meestal de meest rendabele bron van aminozuren.

Soja is de belangrijkste plantaardige eiwitbron in de diervoeder industrie. De universele aanvaardbaarheid in diervoeding is als gevolg van belangrijke attributen zoals relatief hoog eiwitgehalte inhoud en geschikt aminozuur profiel behalve methionine, minimale variatie in gehalte aan nutriënten, het hele jaar door klaar beschikbaarheid, en relatieve vrijheid van hardnekkige antinutritive factoren als goed verwerkt, beperkt gebruik toegestane van dierlijke eiwitten in diervoeders en de relatief lage kosten. daarom, de productie en de consumptie zal blijven groeien als een voorkeur bron van alternatieve hoge kwaliteit proteïne in dierlijke voeding.

Producten van de gebruikte soja als eiwitbron in diervoeders zijn sojameel, full-vet soja en soja eiwitconcentraten, die zijn verkregen door middel van verschillende warmte verwerkingsmethoden die anti voedingswaarde factoren aanwezig zoals trypsine-remmers en lectines verminderen. Van deze producten, sojameel is meest aangewezen als gevolg van de relatief lage kosten. Het wordt veel gebruikt in voeder voor pluimvee, varkens en runderen.

Soja is ook een belangrijke bron van plantaardig vet in diervoeding. Feed-grade sojaolie wordt volksmond gebruikt in hoge energie-diëten, met name voor pluimvee, vanwege zijn hoge verteerbaarheid en omzetbare energie-inhoud vergeleken met andere plantaardige vetten/oliën.

Soja productie en het gebruik voor diervoeders is gebonden aan de toekomstige uitdagingen als gevolg van de toegenomen vraag van plantaardige olie voor de productie van biobrandstoffen; van welke soja is minder concurrerend. Er is ook meer onderzoek gebruik van nevenproducten van de productie van biobrandstoffen als vervangers voor sojameel in dierlijke voeding. Dus, Er is een behoefte aan deze en andere uitdagingen in opdat geen gevaar van goedkoop vleesproductie voor toenemende wereldbevolking overwinnen.